In mystieke modus:
Astrologie kwam naar me toe als een buitenlandse film zonder ondertiteling die ik op mysterieuze wijze begreep. Op mijn vijftiende gaf mijn vader —Weegschaal, meester van evenwicht en reflectie— me een boek met symbolen, terwijl hij vragen stelde die onzichtbare deuren openden. Als jurist en denker gaf hij geen antwoorden, maar leidde hij met vragen die lang na onze gesprekken bleven resoneren. Betty, zijn partner toen, leerde me luisteren naar het gefluister tussen planeetaspecten alsof je dialogen opvangt in een lege bioscoopzaal. Mijn moeder, met haar onvoorwaardelijke liefde en Boogschutter-geduld (dat is ironie), hield de ruimte open dankzij haar voortdurende steun, veerkracht en haar verlangen om nieuwe gebieden te verkennen. Tegenwoordig beoefen ik een astrologie die zekerheden ontmantelt: de geboortehoroscoop als een onvoltooid filosofisch gesprek waarin elke planeet een vraag stelt die weerklinkt in de stilte tussen scènes.

In kosmische stand-upmodus:
Ik schrijf ook zodat Ram stopt met doelloos over kinderkopjes te rennen, en Steenbok toegeeft dat zijn “perfecte structuur” slechts een geïmproviseerde long take is. Ik geloof in goden die ruwe montages maken: Venus die haar tekst vergeet voor de camera, Mars die koffie bestelt in plaats van een revolutie, en de Nieuwe Maan die altijd recht in de lens kijkt terwijl ze zou moeten doen alsof ze niet bestaat.

In beide modi:
Ooit was ik IT-directeur in Europa, tot astrologie —en mijn drang om in elk planeettransit een cinematografische metafoor te vinden— het laatste shot won. Nu ontwikkel ik Wilde Astrologie vanuit België: YouTube-kanalen die filosofische monologen afwisselen met onverwachte cuts, en boeken waarin elk teken een antiheld is in zijn eigen zwart-witfilm.

Ook nog dit: Ik ben vegan. De dieren stonden erop dit in de ondertitels te vermelden. #KosmischVeganisme